De afgelopen weken ben ik druk geweest met pasteltekenen. Zo mooi om te doen. Een droom die in vervulling ging. Heel lang geleden, lees middelbare school, had ik tekenles. Samen met gym, muziek, handwerken en Nederlands en Engels waren dat mijn favoriete vakken. Ik ging er met plezier heen, de andere vakken moesten er gewoon bij gedaan worden, met tegenzin.
Ik had een hele leuke tekenleraar. Een man die wel potentie in mij zag. Althans dat liet hij mij geloven. Hij kliederde nooit in mijn tekeningen. Pakte zelf een papier een legde uit wat nog verbeterd kon worden. We hadden ook altijd een paar vrije opdrachten in het jaar, maar ook een aantal verplichte en ook een goede uitleg over van alles en nog wat. Het lichaam, maar ook wiskundige tekeningen, ruiten en vierkanten die je op allerhande manier in je tekeningen kon gebruiken. Echt ontzettend leuke lessen.
Ik ging met een heel goed cijfer over naar de volgende klas met de boodschap dat hij volgend jaar geen les meer zou geven aan ons. Ik vond het vreselijk jammer. Maar goed, even afwachten wat het volgende jaar zou brengen. Heerlijk vakantie vieren was belangrijker op dat moment. En dat lukte meestal ook wel.
Het nieuwe jaar begon en we kregen weer tekenles. Ik was helemaal blij. Ik kon weer verder met mijn lessen. Als je je jaar afsluit met een dikke 8 dan is dat toch mooi, een nieuw begin, een nieuwe leraar. Ik was hoopvol........ maar die hoop was van korte duur. Ik kreeg een leraar die gaf opdrachten en legde ook wel uit, maar had ook de nare neiging om in je tekeningen gaan zitten te verbeteren. Niet vragen of het mag, gewoon zeggen kijk dat moet je zo doen en de tekening was compleet verpest. Hij zette zijn visie op papier. Hij liep bij mijn tafel weg en ik heb alles uitgegumd. Ik was woest. Mijn visie op de rommelzolder op papier bleef leeg.
De volgende les maar een ander onderwerp gekozen en wie kwam er aan? Juist de betreffende leraar. Totaal onverwachts deed hij weer hetzelfde, ik wilde een gezicht tekenen en was daar druk mee bezig. Ik was bezig met wat uitgummen en hij begon weer in mijn tekening te tekenen hoe ik het moest doen. Weg gummen en weer bleef mijn papier leeg, die les. Mijn cijfer voor dat jaar is stevig gekelderd want ik heb geen enkele opdracht gemaakt.
Deze man had de capaciteit om je van achter te naderen zonder dat je het in de gaten had. Ik zat altijd helemaal in mijn opdrachten en had absoluut niet in de gaten dat die gast er aan kwam. De daarop volgende keren kwam hij langs en had ik niets op papier staan. Wat ga je maken was de vraag. Waarop ik iedere keer weer zei, ik heb geen idee. Ik doe het thuis wel. Thuis kwam er ook niets van.
Voor een aantal weken terug vroeg jongste dochter of ik mee ging naar een workshop pasteltekenen. Daar heb ik geen nee tegen gezegd en wat ben ik daar blij mee. De eerste tekening maakte ik met plezier en ik kreeg een brok in mijn keel toen ie klaar was en ik werd nu eens benaderd op een positieve en leuke manier en er werd netjes gevraagd of ze het voor mocht doen, soms op papier, soms in de tekening zelf. Zonder dat de tekening verpest wordt. Inmiddels de 2e workshop er op zitten en ik geniet!!
Toedeledokie en de groetjes van Carla
