Het is weer de tijd van het jaar. En dan bedoel ik, ik kan weer haken. Mijn handen laten het weer redelijk toe, dus we gaan er voor.
Leika heeft nu een knuffel. Zo af en toe zet ik de olifant zo bij haar neer, ze kijkt me dan echt aan van moet dat nou weer. Ze vindt het even goed en daarna staat ie weer naast de bak in plaats van dat ie over de rand hangt. Leika kan dus een olifant weg douwen. Welke hond kan dat nou zeggen. Juist Leika niet, want die kan niet praten, maar ik zeg dat natuurlijk wel.
De mooie Eb en Vloed deken heb ik weer te voor schijn getoverd om mee verder te haken. Die wordt zo mooi. Echt een plaatje. Nog wel een flink stuk te haken, maar dan krijg je er wat moois voor terug. We gaan weer een heerlijke haakwinter tegemoet.
Toedeledokie
Groeten Carla
Geen opmerkingen:
Een reactie posten