Eb and Flow

Twee jaar geleden heb ik op de hobbybeurs het patroon met wol gekocht voor de Eb en Flow deken. Ik viel er gelijk voor, maar ik besloot eerst er goed over na te denken of ik het wel wilde maken. Ten eerste ben je vaak al met een project bezig thuis en je wilt zo graag aan iets nieuws beginnen en zou ik dan niet het andere laten liggen. Ja zo denk ik voor dat ik aan een haakproject begin. Maar ik bleef er maar aan denken en ben samen met mijn (beurs)maatje naar de stand gelopen en ik heb het garen uitgezocht. Groen met blauw tinten en grijs als hoofdkleur. En joh wat een mooi resultaat is dat geworden. De oorspronkelijke kleuren waren van geel naar oranje tot donkerrood en zwart als hoofdkleur. Maar na dat ik deze gemaakt heb, ben ik verliefd op de mijne. 

Ik ben sowieso al niet zo dat ik met de meute mee loop. Ik zie vaak als ik zo'n patroon zie, dat menigeen het in dezelfde kleur doet. Toevallig had ik mijn zinnen gezet ook op de kleuren die ze oorspronkelijk waren. Maar als dat er niet is, ben ik dan ook wel weer blij en ga voor totaal iets anders. Moet kunnen vind ik. Ik ben geen schaapje wat maar willoos alles volgt, dus dit was wel aan mij besteed. Vaak met patronen die ik heb, kijk ik meestal of ik zelf nog wat garen heb liggen om het op  mijn manier te maken. Soms pakt het goed uit. Soms wat minder maar over de regel ben ik er wel tevreden mee. Zo heb ik pas ook een blauwe  olifant gemaakt. Niet grijs maar blauw en diegene die hem mee genomen heeft is er helemaal happy  mee.Onze hond vond het maar zozo, dus oudste dochter was er helemaal blij mee en plaatste hem bij haar knuffelkabinet.

Erwtensoep/ Snert.

Ik heb begrepen dat de dag dat je erwtensoep maakt, dat het ook zo mag heten. De volgende dag heet het snert. Ik vind het best. Ik ben er wel achter dat het waar is, dat als de erwtensoep snert wordt, het nog lekkerder is.

Maar ik ben eindelijk zover dat ik snert eet. Bijna 66 en ik lust het, maar dan wel vegan. Ik ging er altijd van uit dat het kwam door de spliterwten die in de soep zaten, dat ze helemaal kapot gekookt werden en dat gaf mij een heel raar mondgevoel. En ik ging er echt van kokhalzen. Het blijkt nu toch wel dat die dierlijke eiwitten de schuldige zijn. De spliterwten vind ik helemaal niet erg. 

Het leuke is, ik vond vroeger de snert altijd heerlijk ruiken. Het eten was een verzoeking. Ik vond het zo'n smerig goedje.  Ik zat soms uren aan tafel, in mijn eentje,  in een koud bord erwtensoep te  staren. Kokhalzend werd er gegeten vanaf de eerste hap. Ik vond het verschrikkelijk. En omdat ik het niet wilde eten, werd daar soms wel eens moeilijk over gedaan. 

Toen ik trouwde, besloot ik om geen erwtensoep te maken. Ik had mazzel, partner was ook niet zo'n fan van erwtensoep. De kinderen groeiden op en wilden graag erwtensoep proberen. Vanaf dat moment was het zeker 1 keer per jaar erwtensoep en tomatensoep. Ik heb de erwtensoepen in verschillende vormen gemaakt en ik vond het alleen maar lekker ruiken, het eten liet ik aan anderen over. Ik ging voor de tomatensoep. Lekker wat roggebrook erbij met wat erop en/ of eigen gebakken brood er bij. 

Voor een paar weken terug was ik met een vriendin aan het wandelen geweest. Nadien dronken we een bakkie koffie en hadden we het over mijn dierlijke eiwitallergie. Het leek ons best wel een uitdaging om een keer een vegan erwtensoep te maken. Dinsdag stond ik bij de supermarkt en ik zeg ik ga de vegan erwtensoep maken. Spullen gekocht ervoor en maken maar. Gedaan dus. En ik vond het nog lekker ook.

Wat was ik trots op mezelf, eindelijk eet ik erwtensoep. Iets wat ik altijd zo lekker vond ruiken, eet ik nu. Het is gelukt. En ik denk stiekem dat mijn moeder ook wel trots op me zou zijn. Gisteren at ik vegan erwtensoep en vegan snert vandaag . Het was een snertdag vandaag en het was er ook weer voor. En vriendin heeft ook een pannetje gekregen en vond het lekker.  

Toedeledokie

Groeten van Carla

Ik ben geen winterdepressie, ik heb het.

Soms is het leven zuur. Als ik alles bij elkaar optel had ik met de symptomen die ik had al veel eerder moeten weten dat ik winterdepressie had. Ik heb een hoop ellende er van gehad en soms heb ik er nog ellende van. Maar goed dat is zoals het is........ Ik kan het niet meer terug draaien.

Vele winters ging het mij niet zo lekker. Ik slaap super slecht, heb depressieve klachten en een humeur om op te schieten. Er waren gelukkig ook winters die wel goed gingen hoor,maar die waren zeldzaam met name de laatste jaren werd het steeds erger en over de zomer maanden ben ik mijn eigen vrolijke zelf en heb nauwelijks last. 

Een nieuwe dokter, nieuwe inzichten en je krijgt een heel ander plaatje en denkt ineens: OH JAAAA! Nu past het plaatje. Had ik het eerder geweten....... Maar goed het is niet meer terug te draaien. Het is gebeurd, oplossingen vinden, positieve lessen er uit trekken en weer door. En iedere keer hopen dat het de volgende winter beter gaat. Ik kreeg tips mee en 'ga leuke dingen doen', was niet het enige, wat ik altijd wel als tip kreeg van mijn vorige doktoren. Nu kwam er wat meer bij. Ik had een dokter die het van nabij mee maakte en dat scheelt zoveel. Deze persoon hielp mij goed op weg.

Ik ontdek veel dingen hoe ik het voor mezelf beter kan maken. Ook haal ik veel tips weg op een facebookgroep over winterdepressie. Ik slaap niet alleen maar slecht doordat ik winterdepressie heb, ik heb eczeem en dat jeukt. Dat maakt het slapen niet gemakkelijker. Ik slik CBD, ik gebruik in het najaar de daglichtlamp en zo nodig in januari ook nog een keer. Ik duik iedere dag onder de douche en dat sluit ik af met een koud momentje van 30 seconden tot een minuut. Ik slik vitamine D. Ik wandel 1 x in de week. Ik zorg voor positieve dingen en mensen om me heen. Ga ik de nare dingen uit de weg? Nee die komen heus wel eens op je pad. Ik voel me er beter door om op deze manier in het leven te staan. Ben ik dan vrij van die winterdepressie? Nee, maar het is beter verhapstukken. En er zijn meer goede dan slechte dagen.

Ik zorg dat ik het leuk heb, door leuke dingen te doen, voor zover dat mogelijk is in deze rare en dure tijd. Wandelen en af en toe een bakkie ergens drinken is een leuke afleiding. Ik blog weer, ik hobby veel en geniet voor zover dat mogelijk is. 

We zien wel hoe het verder loopt in de toekomst. Het komt zoals het komt.

Toedeledokie

Groeten Carla